O książce: rok / Dwie książki o śmierci brata Satyra."...Teraz my, drodzy bracia, przenieśliśmy z ofiary, ofiary niepokalanej i pobożnej, pan i mój brat Satyr przypomniałem sobie, że on umarł, i nie zostałem w tym zwiedziony, ale łaska obfitowała. Więc wypadało nie narzekać, ale raczej dziękuję Bogu, bo zawsze chciałam, żeby jakiekolwiek zamieszki zagrażały Kościołowi lub mnie, to w większości spadły na mnie i na mój dom moje własne, a to, czego się obawiałem o wszystkich, zwróciło się do mnie samego. I niech Bóg sprawi, że mój smutek będzie powszechnym pokutą…"